Reiki als natuurlijke geneeswijze is ontstaan rond 1900. Het verhaal van Reiki is mondeling steeds van leraar naar student doorgegeven.

We zijn in Japan.
In een kleine christelijke universiteit in Kyoto, de Doshisha universiteit, wil de predikant net beginnen met de zondagsdienst. Een student steekt zijn hand op. Het is tegen het einde van het studiejaar en hij zal binnenkort promoveren. Hij durft, want een predikant is tevens hoofd van d universiteit. Hij stelt de vraag die hem op de lippen brandt.

"Accepteert u de letterlijke inhoud van de Bijbel?"

De hoogleraar beaamt dat. De student gaat verder. "In de Bijbel staat dat Jezus de zieken genas, mensen beter maakte en dat hij op het water liep. U accepteert dit zoals het geschreven staat, maar heeft u het ooit zien gebeuren?" Weer knikt de man op de kansel en zegt dat hij daar in gelooft, maar dat hij nooit iemand heeft zien genezen en ook dat hij nooit iemand over het water heeft zien lopen. De student gaat door.

"Is voor u dat gevoel van blind geloven voldoende? Misschien wel, want u heeft uw leven achter de rug en u heeft uw zekerheden. Ons leven moet nog beginnen en we vragen ons nog zoveel dingen af. We willen dit soort wonderen graag met eigen ogen zien. We willen er niet alleen over lezen uit boeken, maar we willen het zelf ervaren."

Op dat moment is de student de leraar van zijn directeur. De directeur heet dr. Usui. Deze neemt op dat moment een beslissing, waardoor hij later de grondlegger zal worden van Reiki als natuurlijke geneeswijze.

De maandag na de dienst neemt dr. Usui ontslag als hoofd van de Doshisha Universiteit en vertrekt naar de Verenigde Staten op zoek naar het genezen door handoplegging. Hij krijgt bij de Universiteit van Chicago een eredoctoraat voor zijn onderzoek naar het geheim hoe Jezus en de apostelen zieken genazen. Maar hij vindt niet wat hij zoekt. Als hij zich realiseert wat hij tot nu toe heeft geleerd, herinnert hij zich dat in de boeddhistische traditie er van uit wordt gegaan dat Boeddha de kracht van het genezen had. Hij besluit terug te gaan naar Japan. Misschien zou hij wat kunnen leren van het Boeddhisme? Eenmaal in Japan, bezoekt dr. Usui vele boeddhistische kloosters.

Hij is geïnteresseerd in lichamelijk genezen en op zijn vragen krijgt hij steeds hetzelfde antwoord.

"Voor ons is het de geest die genezen moet worden, daar zijn wij mee bezig. Het lichaam is van ondergeschikt belang, van een lagere orde".

Na verloop van tijd komt hij in een Zen klooster. Dr. Usui vraagt om binnen gelaten te worden om daar de boeddhistische geschriften, de Sutras, te kunnen bestuderen. Nog steeds is hij op zoek naar de sleutel van het genezen. Men laat hem toe en zijn studie begint. In het klooster woont een oudere abt die belangstelling toont voor het probleem van het lichamelijk genezen.

Eerst begint dr. Usui met de Japanse vertalingen van de boeddhistische geschriften maar hij vindt niet wat hij zoekt. Dan leert hij Chinees zodat een groot aan tal geschriften voor hem toegankelijk wordt. Weer zonder succes. Er blijft niets anders over dan de oude taal, het Sanskriet te leren. Ook krijgt hij hiermee toegang tot de Sutras die nooit vertaald zijn.

Na 7 jaar zoeken vindt dr. Usui wat hij heeft gezocht, in de lessen van Boeddha, die zijn opgeschreven door een onbekende discipel terwijl zijn meester sprak. Het is de formule met de symbolen en de beschrijving hoe Boeddha kon genezen. Maar het blijft zoals altijd, dat iets lezen, iets anders is dan de kracht te hebben om het uit te voeren. Hij heeft dan wel de kennis herontdekt, maar deze ten uitvoer brengen lukt hem niet.

's Avonds bespreekt hij zijn probleem met de oude abt. Die adviseert hem naar één van de heilige bergen in de omgeving te gaan en te mediteren om zo de kracht van het genezen te ontvangen. De abt verteld hem dat het gevaarlijk is en dat hij zou kunnen sterven. Dr. Usui zegt dat, nu hij zover is gekomen, niet op wil geven.

De volgende dag gaat hij op weg en beklimt de berg. Hij gaat zitten, legt 21 steentjes voor zich neer en gaat in meditatie. Elke dag gooit hij een steentje weg. Er gebeurt niets en hij voelt zijn krachten op raken.

Op de 21e dag is Dr. Usui zich plotseling bewust van een pulserende lichtstraal die vanuit de hemel tot hem komt. Hij is bang en beweegt zich niet. Door het licht geraakt wordt hij omver gegooid. Als in luchtbellen ziet hij de symbolen die hij tijdens zijn studie ontdekt heeft. Het is de sleutel tot het genezen zoals Boeddha en Jezus het hebben gedaan. Het lijkt wel of de symbolen zich in zijn geheugen branden.

Als dr. Usui bijkomt en de trance over is, voelt hij zich niet langer uitgeput. Ook zijn stijfheid en het gevoel van honger van de vorige dagen zijn verdwenen. Verfrist staat hij op en begint de berg af te dalen.

Op zijn weg naar beneden stoot hij zijn grote teen en scheurt daarbij de nagel. In een reflex pakt hij, om de pijn te sussen, de teen in zijn hand. Dan gebeurt er iets bijzonders. Binnen enkele minuten verdwijnt de pijn. Het bloeden houdt op en de teen is bijna genezen. Zonder problemen kan hij verder lopen.

Beneden in het dal houdt hij even stil bij een klein eethuisje en bestelt een ontbijt. De oude man van het winkeltje, gewend aan monniken, ziet aan de lengte van de baard en de toestand van zijn kleren, dat Dr. Usui en lange periode van vasten achter de rug heeft. Hij zegt tot zijn gast dat het wel even kan duren voordat hij het eten zo klaar heeft, dat de maag van dr. Usui niet van streek zal raken. Deze zegt dat hij graag een normaal ontbijt wil hebben. De waard schudt zijn hoofd en zegt te verwachten dat zijn gast ziek zal worden. Maar hij doet toch wat hem wordt gevraagd en wijst op een bank onder boom naast het huisje waar dr. Usui kan wachten.

De dochter van de oude man brengt hem het ontbijt. Het bestaat uit rijstwater met 5 gerechten, waaronder vis, rijst en groenten. Hij peinst ondertussen over wat hem is overkomen. De genezing van zijn teen en nu normaal eten na 21 dagen vasten. Het vervult hem met ontzag.

Als dr. Usui opkijkt, ziet hij de vrouw die hem bediende nog steeds staan. Ze heeft een betraand en rood gezicht dat opgezwollen is. Met vriendelijke stem vraagt hij haar wat er aan de hand is. Ze antwoordt dat ze al drie dagen kiespijn heeft. Met haar toestemming legt hij zijn handen op haar wangen. Binnen enkele minuten begint de zwelling weg te trekken. Ze dankt hem en dr. Usui gaat terug naar het klooster.

Daar hoort hij dat zijn vriend, de abt, op sterven ligt. Snel spoed hij zich naar het ziekbed, knielt neer op het zwarte matje dat naast het bed ligt en legt zijn handen op de buik van zijn vriend, die na een tijd zijn ogen opent. Dan vertelt dr. Usui wat er gebeurd is die dag. De genezing van zijn teen, het kunnen eten van een volledige maaltijd, het verdwijnen van de zwelling in het gezicht van de dochter van de waard en nu de genezing van zijn vriend.

"Zoveel wonderen op een dag. Ik geloof dat God mij een geschenk heeft gegeven". De volgende dag staat de abt totaal genezen op en roept uit dat hij aan het werk moet. Ze praten er samen over; noemen de kracht Reiki, en overleggen wat dr. Usui er mee moet doen.

Hij verlaat het klooster, want hij heeft het gevoel dat hij naar de armen moet gaan om hen te genezen. Hij werkt de komende zeven jaar in de achterbuurten van Kyoto. Om geaccepteerd te worden werkt hij als groenteman. Jonge sterke mensen stuurt hij erop uit om werk te vinden.

Na zeven jaar onafgebroken werken valt hem iets op. De mensen die hij had geholpen vallen steeds terug in de omstandigheden zoals hij ze in het begin had aangetroffen. Waarom keren ze steeds naar de arme woonwijk terug? Dan blijkt, dat ze de voorkeur geven aan hun oude manier van leven en dat ze van binnenuit niet zijn genezen.

Dr. Usui realiseert zich dat hij steeds meer aandacht aan de symptomen heeft gegeven maar dat hij de mensen niet verteld heeft dat ze waardering voor het leven en hun lichaam moeten hebben. Weer neemt hij een belangrijk besluit.

Hij verlaat de krottenwijk en begint les te geven aan hen die op een nieuwe manier willen leven. Deze mensen leren zichzelf te genezen en krijgen de Reiki beginselen van hem door. Met behulp hiervan kunnen ze ook hun manier van denken genezen.

Eén van deze studenten is Chujiro Hayashi, een gepensioneerde marineofficier. Deze is zo intensief met Reiki bezig, dat Dr. Usui, die iemand zoekt om hem op te volgen, hem erkent en inwijdt als Reiki Master. De essentie van Reiki moet door iemand anders kunnen worden overgedragen, omdat het leven van dr. Usui bijna ten einde loopt.

Dr. Hayashi is een heel andere man en ziet het belang van structuur in. Voor de behandeling van mensen en om ze de Reiki beginselen te leren, sticht hij twee klinieken. Eén in Kyoto en de ander in Tokyo. Reiki genezers gaan vanuit de klinieken, naar de mensen thuis.

Dr. Hayashi maakt aantekeningen als hij ontdekt dat Reiki vanzelf naar de plaats van het lichamelijke symptoom stroomt en daar de oorzaak oplost. Reiki vult het tekort aan levensenergie aan en laat het lichaam geheel herstellen.

Op een dag in 1935, wordt een jonge vrouw uit Hawaii de Reiki kliniek in Tokyo binnen gebracht door een medewerker van een ziekenhuis uit de buurt. Deze vrouw, Hawayo Takata, is naar Japan gekomen om zich aan een tumor te laten opereren. Omdat ze het aan haar hart heeft is deze operatie onmogelijk.

In de keuken van het ziekenhuis werkt op dat moment een diëtiste die ook verbonden is aan de Reiki kliniek. Zij is met mevrouw Takata in contact gekomen en adviseerde haar een paar Reiki behandelingen te nemen. In de kliniek wordt ze iedere dag met Reiki geholpen. Het blijk t dat de hartproblemen verdwijnen en ze geneest van de tumor.

Dit maakt zoveel indruk op haar, dat ze een sterke behoefte krijgt zelf Reiki te leren. Als ze er eenmaal om vraagt, wordt het haar geweigerd. Dr. Hayashi gaat er vanuit dat alleen Japanners die in Japan wonen, tot de beginnerklassen kunnen worden toegelaten. Daarbij legt ze zich niet neer. Ze is zo sterk gemotiveerd, dat ze nogmaals naar dr. Hayashi toe stapt en hem vertelt van haar gevoelens over Reiki. Als hij haar vraagt wat ze er voor over heeft om het te leren, antwoordt mevrouw Takata dat ze haar zekerheden wil opgeven en bereid is zo lang in Japan te blijven als nodig is. Dan stemt hij toe en mag ze met de training beginnen.

Mevrouw Takata blijft samen met haar twee dochters in Japan. Zij logeren voor de periode van een jaar bij de familie Hayashi. Ze is elke dag met Reiki bezig en assisteert dr. Hayashi. Op een gegeven moment is haar training voltooid. Ze weet dr. Hayashi ervan te overtuigen dat Reiki ook buiten Japan nodig is. Ze spreekt met hem af dat ze naar Hawaï terug zal keren om daar mensen te genezen.

Terug in haar woonplaats krijgt ze een bloeiende praktijk. Het blijkt dat dr. Hayashi en mevrouw Takata door Reiki een sterke band hebben gekregen. Samen met zijn dochter komt hij spoedig op bezoek in Hawaï. Ze blijven verscheidene maanden om les te geven, mensen te trainen en met mevrouw Takata samen te zijn.

In februari 1938 heeft dr. Hayashi mevrouw Takata op Hawaï tot Reiki Master ingewijd. Tot op dat moment was dr. Hayashi de enige Master die deze hoogste Reiki graad kon doorgeven aan andere mensen. Voor mevrouw Takata is deze overdracht nu ook mogelijk.

Spoedig na de inwijding van mevrouw Takata keert dr. Hayashi samen met zijn dochter terug naar Japan. Hij heeft het voorgevoel dat er een oorlog komt tussen de Verenigde Staten en zijn land. Omdat hij zich niet met de gedachte kan verzoenen dat hij als Reiki Master weer bij de marine zou moeten dienen, begint hij zaken voor zijn gezin te regelen.

Rond die tijd heeft mevrouw Takata in Hawaï een intense droom, die haar ongerust maakt. De droom vertelt haar, dat ze naar Japan moet gaan om dr. Hayashi op te zoeken. Als ze daar aan komt, ontvangt hij haar met open armen. In een lang gesprek vertelt hij dat er een oorlog op komst is, dat de Verenigde Staten deze zullen winnen en wat haar taak is. Ook zegt hij waar ze naar toe moet gaan, als Amerikaanse van Japanse afkomst, om niet in moeilijkheden te komen.

Nadat allerlei zaken op orde zijn, roept dr. Hayashi zijn familie en alle Reiki Masters bij elkaar. Zijn laatste woorden maken diepe indruk. Mevrouw Takata benoemt hij als opvolger in Reiki. Tegelijk is men bedroefd en gelukkig. Op traditionele wijze gekleed neemt hij op de Japanse manier afscheid. Hij sluit zijn ogen, en verlaat zijn lichaam.

Helemaal volgens zijn richtlijnen maakt mevrouw Takata het werk in Japan af en vertrekt naar Hawaï. Daar keert ze terug als Grand Master van het Usui System of Natural Healing. Ze wijdt haar verdere leven aan Reiki. Mensen volgen haar lessen en worden door Reiki genezen.

Zij introduceert de gave van Reiki in de westerse wereld. Men leert haar kennen als een krachtige genezeres en een groots lerares. Maar dan komt de tijd dat ook zij haar kennis moet doorgeven aan een jongere generatie. Ze heeft iemand op het oog, die daar zelf nog niet aan denkt. Het is haar kleindochter Phyllis Furumoto die als jong meisje de eerstegraads inwijding ontvangt. Als haar grootmoeder op bezoek komt, wordt ze behandeld door de jonge Phyllis. Zij gaat naar de universiteit en begint een maatschappelijke carrière.

Hoewel mevrouw Takata haar regelmatig vraagt of ze zich wil verdiepen in de studie van Reiki, ontwijkt Phyllis deze mogelijkheid. Ze heeft het te druk met andere dingen. Pas als ze 27 is en de jaren 70 ten einde lopen, ontvangt Phyllis de tweedegraads inwijding. Na een maand van wikken en wegen besluit Phyllis te gaan samenwerken met haar grootmoeder. Net voor hun eerste gezamenlijke reis wordt ze ingewijd als Reiki Master. Op dat moment begint haar trainingsperiode pas goed.

Tijdens hun genezende en onderwijzende activiteiten gaat Phyllis begrijpen dat ze Takata Sensei (onderwijzeres) gaat opvolgen in de Reiki lijn. Kort na de erkenning van Phyllis Furumoto neemt Hawayo Takata afscheid en gaat over.

Phyllis voelt nu de verantwoordelijkheid die haar positie met zich mee brengt. Men ziet dat ze groeit in wijsheid als ze de kracht van Reiki als leraar en gids in haar leven accepteert.

Vandaag de dag wordt het Usui System of Natural Healing over de hele wereld beoefend.